Harfsizdi, konuşmazdı, kalemdi tek silahı
Adı dilde eğreti, varlığı saklı idi
Neler etti de eller, duyulmadı bir ahı
Sadece şikayetten yana yasaklı idi

Bin bir mana yüklüydü belki de her nefesi
Aşkın perdelerinde yanılsamaydı adı
Güneş olsa göktaşı, taş olmaktı hevesi
Çünkü O ayağını yalın taşa dayadı

Harfsizdi, konuşmadı, konuşmayacaktı da
Asırlar geçti; yıllar , aya, güne dönüştü
Umulmadık bir anda yüreğine baktı da
Bulduğu hakikatin avuçlarına düştü

Hiç savaşıydı, bunca ölümcül direnişler
Kalan sağlar daima söze hükmediyordu
Başkaydı, yani belki ,aşkaydı burda işler
’Ayakta kal ey aşkım, sakın çökme! ’ diyordu

Harfsizdi ,konuşmaya niyet dahi etmedi
Havale kabul eden Yüce Makam vardı ya !
Söküp attı herşeyi, kin ve nefret gütmedi
Unutmadı berzahta kalacak yer dardı ya !

Tutuştu içten içe ,küle döndü aniden
Kapattı gözlerini, göz göz içine aktı
Ölmüştü, bir kez değil belki bin kez yeniden
Kararlıydı, sevdaya gözle bakmayacaktı

Kimbilir hangi harfin hangi noktasındaydı
Ummana varmıştı ya, artık akmayacaktı !


harfsizdi