Hüzün yüklü düş bulutlarının ardında
Kaf dağında masal kuşuydu Tedora.
Niceydi gökyüzünde özlemleri,
Anılarla oradan oraya savrulan,
Niceydi… küllerinden yeniden doğan.
Ormanında gezinirken yüreğine,
Çam yaprağının iğnesi miydi batan?
Sevgi sözleri kulağına fısıldanırken,
Yürek tırmalanışı mıydı yaşanan?

Hani doğar ya güneş doğudan
İşte Tedora..
Akşamı da karşılarsın batıdan.
İskeleye kurulan masanın
Yanı başında yudumlarsın
Özlemlerini kana, kana
Uzaktan kıyıya yanaşan
Bir sandalın,
Kürek çeken heyamolasında.

Bak Tedora…
Baharı kucaklıyor şimdi,
Umut sarmaşıkları.
Dalı dikensiz bir gül,
Yalnız yaşıyor aşkını.
Sevdiğinin göğsüne koyarken başını,
İç çekiyor, sessiz feryatları.
Alevler sarıyor, kasırgalar kopuyor,
Çaresinin direği kırılıyor…

Duygu denizinde kayboluyor,
Rotasını bulamayan bir gemi.
Kalpten kalbe bir yol uzanıyor,
Denizinin sakinleşmesini beklerken,
Derin bir nefesin ucunda,
Gözlerinin içine güneş doğuyor.
Uçsuz bucaksız ummanında
Ve rüzgârı bol bir umuda,
Yelken açıyor Tedora …


29.03.2012
Zümrüt Yeşiltaş