Ey Dost,Aynı Yaylanın Çocuklarıydık Seninle
Bir Çoban Kürküydü,İlk,Paylaştığımız,Yağmurlardan Korunmak Adına
Şimdi Nerdesin Dost,Sürümüzü Kapan Kurtlar
Gözümün Önünde,Yemekte KuzularımızıŞimdi Nerdesin Dost
Artık Yağmurda Uğramaz,Oldu Yaylamıza.....

Oysa ki Bu Yaylalar,Ne Kuraklıkları Alıp Götürdü Ömrümüzden.....
Siyah Bulutları Aka Dönmüş,Dost Umutları Hazan Olmuş....
Oysa,Kurtların Kuşların,Kuzuların,Ve Dostların Buluştuğu Yaylalardı...buralar
Ey Dost,Şimdi Bİr Yayla Çınarının Altında Yatıyorsun....
İçimde Ne Acılar,Ve Anılar Var,Biliyormusun....

Yokluğunda Uğramayan Yağmur Bulutları Yerine
Gözyaşlarımdan Bir PınarGeçiyor,Senden Kalma Kuraklığa
Bir Yayla Reyhanı Yeşersin Diye.....
Oysa,Sen Varken,Ne Menekşeler,Ne Laleler,Ne Reyhanlar Yeşerirdi...
Şimdi İçimde,Her Gece Sancılar Veren Çıbanlar Yeşermekte....
Bekle Bu Gün Değilsede,Bir Gün Geleceğim
Uzak Değil Yakındır Dost...
Yakındır Dost....