Anahtar deliğinden, soğuk bir hava girerdi
Birtek senin anahtarın o soğuğu keserdi
Ya da yıllarca bana öyle gelmişti
Sen daha anahtarı deliğe takar takmaz
Koşarak gelir açardım kapıyı,yüzüm gülerdi

Senin her kapıdan çıkışınla
İçeriye bir soğukluk eserdi
Korkardım
Ya bir gün bu kapıdan çıkıp
Bir daha hiç gelmezsen diye,içime bir sızı düşerdi

Ağlardım
Sen geldiğinde gözyaşlarımı saklar
Boynuna atlardım
Anlardın
Daha sıkı sarılırdın,sanki hiç gitmeyeceğim der gibi
İşte o zaman tüm korkularım biterdi

Yıllar geçti
Önceleri sen gelmezsin diye korktuğum kapıdan
Şimdi sen girersin diye korkuyorum
Soğuktan donmaya bile razı oldum
Sen geldiğinde kapıya koşmaz oldum

Artık anahtarının sesi soğuk geliyordu
Ve ben o sesi her duyuşumda korkuyordum
Meğer içimi ısıtan anahtarın değil,birbirimize olan sevgimizmiş
Ama şimdi o sevgi bitti
Ve artık bu eve anahtarın soğukluğu girdi

Şimdi sen gelmezsin diye değil
Ya ben gidemezsem diye korkuyorum bu kapıdan
Gelişinde ki her anahtar sesinde
Daha bir büyüyor içimde ki korku gitgide
Bu sevgisizlik nefrete dönüşmesin diye
Veda etmem gerekiyor soğuk sızan bu eve

Yıllarca senin anahtarla açtığın bu kapıyı
Son kez ben kilitleyip
Anahtarın soğukluğunu bırakarak içimde
Veda etmeliyim bu kente
Gitmeliyim senin olmadığın bir şehre

Artık senin anahtarla açmayacağın kapıların ardında
Karşılamalıyım beni bekleyen yeni baharı
Unutup tüm geride bıraktıklarımı
Ardıma bakmadan çekmeliyim o kapıyı

Gitme deme bana
Çünkü bitti
İçimi ısıtan o anahtarın sesi,sevgisizliğinle tükendi...

03.04.2012 N.A - 16:23