1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1169
Okunma
Sabahları üşüyen nehrin çıkardığı buhar gibi
Göremiyorum sis ve dumanlar kaplıyor içimi
Dallarını ren renk çiçeklerin süslediği bahar gibi
Duramıyorum yerimde işte bu bir yaşam biçimi
Kırlarda dolaşmadan,kuşlarla konuşmadan
Okşamadan bir yetimin başını Rahat edemiyorum
Biliyorsun sana hem tutkun hem kırgınım
Ama neylersin seni bir türlü bırakıp gidemiyorum
Geceleri meyhanede sabahlamak istiyorum her gün
Yapamıyorum yine sana dönüyorum bitkin yorgun
Kadehler dolup boşalıyor bütün çaban boşuna
Dönüp dolaşıyorum çöküyorum kaldırım taşına
Mahkumuz gök kubbenin altında ben ve sen
Ne olur insafa gelsen bir kere de evet desen
Hep açılar hüzünler içinde hatırlıyorum seni
Gam yemeyeceğim seni bir kez gülerken görsem
02/04/2012
Ekrem MADENLİ
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz