Yazıp anlatması binbir meşaggat,
Yazmaya kalkarsam gerçek sevdayı.
Tertemiz yürekte sevgi ve şefkat,
Taşıyan bilirmiş gerçek sevdayı.

Bir formülü yokki nede tarifi,
Ne bir okulu var ne muarifi.
Ne mimarı belli nede arifi,
Yaşayan bilirmiş gerçek sevdayı.

İki yürek sever ilk kez görüşte,
İçten bir tebessüm o bir gülüşte.
Kalpten kalbe giden yol budur işte,
Yürüyen bilirmiş gerçek sevdayı.

Ne kaş ne göz nede dudakta değil,
Boş sözle iltifat rağbette değil.
Boy ile endamda hoş yüz’de değil,
Ruh ile tatmaktır gerçek sevdayı.

Hasretle yanarsın geceler boyu,
Unutup gitmişsen tatlı uykuyu.
Düştüğün derindir dipsiz bir kuyu,
Çölü aşan bilir gerçek sevdayı.

Bazen çöl aştıran dağlar deldirten,
Kuzuyu yar edip kurda sevdirten.
Bülbülün ahını zara çevirten,
Feryad eden bilir gerçek sevdayı.

Bende bir gül sevdasıyla yaşadım,
Koşturdum peşinden hep adım adım.
Kaf dağının arkasında muradım,
Sabreden bulurmuş gerçek sevdayı.

TİRYAKİ soluyor her bir nefeste,
Bülbülüm,, gül için kaldım kafeste.
Dilim sus pus oldu yastayım yasta,
Lâl olan çekermiş gerçek sevdayı...

02 Nisan 2012
21.16
istanbul