Lal olduğuma bakmayın

Aslında çok konuşan biriydim

Ağladığıma bakmayın

Aslında ben çok gülen biriydim

Lal oluşum dile gelemediğimdendir

Gözyaşlarım yare dur diyemediğimden

İçtiğime bakmayın

Aslında ben içmeyi sevmem

Kafayı bulunca içimi döktüğümden içerim

Geceleri gezdiğime bakmayın

Aslında ben güneş her açtığında

Onun kapısında beklerdim

Dedim ya bakmayın bana

Ben bir deli divaneyim

Sevdam uğruna avareyim

Dünyama duyurduğum sevgimi

Birtek ona söyleyememiştim

Adını bile bilmiyordum oysaki

Bilmediğin içinde bir isim takmıştım ona

Adını Aşk-ı Lal koymuştum

Duymayan tek oydu ve duymayan aşkımdı

O yüzden böyle koymuştum adını

Mevsimler hızla değişiyordu ona bakarken

Yıllar sular seller gibiydi

sanki Ona bakınca herşey daha hızlı hareket ediyordu

Tıpkı kalbimin hızlı çarptığı gibi

Zamanın farkına varamamışım

İkimizde eskisi gibi değildik

O büyüdükçe güzelleşmiş serpilmişti

Ben ise eski ben değildim

Saçım sakalım iç içe karışmış

Bir ayyaş gibiydim

Birgün evlerinin önünde yine bekliyordum

Bir an gözlerim evlerinin önünde büyük bir kalabalığı görünce

Tıpkı düğün alayı gibiydi dememe kalmadan

Zılgıtlar çekildiğini duyunca

İşte o gidiyor duymayan aşkım gidiyor dedim

Ve o an dünyam zifiri karanlık olmuştu

Hiçbirşey anlam taşımıyordu artık

Kendimi iyice bırakmıştım

Ne kuşların cıvıl cıvıl sesleri

Ne sabahların neşesi

Ne çiçeklerin güzelliğini farkediyordum

Hiçbirşey bana tat vermiyor ve gülemiyordum

Çünkü aşk-ı lal gitmişti ve ben bitmiştim..



YAZAR MEHMET SAİT AKÜZÜM DÜZENLEMEYİ SEVMEDİĞİMDEN YİNE BÖYLE HİKAYE TADINDA BİR PAYLAŞIM YAPMAK İSTEDİM SİZLERE DİLERİM BEĞENİRSİNİZ SAYGILAR KALEMİ KIRIK MEHMET