Selası şahsen verilmiş ölüm fragmanı yokluğun,
hadi kutla ölümle mükafatlandırdığın zaferini...

Bu şehrin sen kokan gecelerinde
Ellerim cebimde kaybettiğim kendimi arıyorum
Ayrılık fırtınasında batan hayallerime rastlıyorum kaldırımlarda
hepsi üzgün
hepsi ağlamaklı
hepsi perişan...
Adını anıp seni sormak geliyor içimden
yüreğim acıyor nefessiz kalıyorum
lal kesiliyor dilim, diyemiyorum
ezip birer birer hayallerimi bu şehirden gidiyorum,
ölmeye ramak kala.

Gidiyorum,
aklıma gelmeden, ağlamadan saatlerce, nefret etmeden senden
tek tesellin yazdığım bu son şiirim olsun sana
geç aynanın önüne anlat kendine seni
bak nasılda anlatıyor ihanet dolu gözlerini
bak aynaya dudakların çatlıyor bak
nasılda anlatıyor üstü kapalı şerefsizliğini
susmasın sakın harama bulaşmış dudakların
sustukça daha çok kanatacaksın kabuk bağlayan yüreğimi
hadi giyin üzerine ihanetlerini git benliğimden
hiç çıkmadığın aklımdan al götür kendini
ben bu gece herşeye suskunum
sen bende hiç olma ben benden yoksunum

Ve sen şehir gözlüm,
ihanetleri sermeseydin önüme gider ayak
sana yazdığım hiçbir şiiri yakmayacaktım
her aklıma geldiğinde şerefsizliğinle anmayacaktım
kesip kesip fotoğraflarını atmayacaktım
sevecektim seni bir ömür bekleyecektim
bir gün özledim deseydin uzaklardan
çık gel diyecektim şehir gözlüm çık gel
ezip ezip bütün yaşanmışlıkları sana gelecektim

off şehir gözlüm, durma git hadi
çekil git gözlerimden yüreğimi kanatıyorsun,
yoksun artık bende
ve bu şiirle sana olan aşkım bitti bu gece
bir vedada benden olsun ihanet dolu yüreğine,

’ hadi git, Allah versin ’