Ey asırlar önce düşmüş inleyen
Artık kalkamaz olmuş yerinden
Irzı namusu pis ayaklar altında
Göz kırpılmadan hayasızca çiğnenen

Doğmamış masumları vahşice öldürülen
Tüyü bitmemiş yetimleri acımasızca katledilen
Eski eşya gibi bir köşeye itilen
Düştüğün gibi kalk doğrul yeniden

Uyan artık çık şu gaflet girdabından
Gözümüz yaşlı kalmadı dizde derman
Yetimim köşede yaş yerine kan akıtırken
Nasıl Müslümanım dersin sen

Ağlarım boşalır yaşlar gözlerimden
Bu çaresiz gözlerde usulca süzülen
Ezilen mazluma fayda eder mi bilmem
Fışkıran bir kan var tüm İslam aleminden

İslam düşmanları bir oldu inmedi tependen
Dinin birliği emretti bu ayrılık neden
Oysa dine sarılmaktı tüm vazifen
Göremedik doğruyu yenildik hepimiz birden

Maraşta namusa uzanan elleri kıran el
Bizimle savaş neymiş mohaçta öğreten
Asırlık İstanbul surlarını yerle bir eden
Nerdesin o yüce ruh Allah aşkına gel bekletmeden