Bilemedim
Her güln yüzün ardında
siyah bir ateş olduğunu
ve yaktığını gülerken bile
bilemedim

Umutların daha umut etmeden yıkıldığını
Ve kalbin biri için çarpmadan kırıldığını
anlayamadan dünyayı
Aslında dostların düşman olduğunu
Sevdaların yalan olduğunu
Ve ümitsizliği ve çaresizliği
ben her güneşin batışının ardından günün yeniden
ağarmasını düşledim

Karanlık sokaklarda ne olduğunu bilmeden
Yada aydınlığı karanlığa çevirmeden inandım
İnanmak güvenmekti
Güvenmek kendini bir başka inanca teslim etmekti
Ruhunla kalbinle herşeyinle
Bilemedim kimse bana ben gibi bakamazdı
İnancıma saygı duyamazdı
ben bile bile hata yaparım bazen
bile bile atarım kendimi karanlığa
hep aydınlık olmamlı dünya
insan karanlığıda alışmalı
alışmalıki
ansızın düşünce korkmamalı
inanmalı güvenmeli yıkılmalı
bilmeli herşeyin ne denli yalan ne ne denli sahte olduğunu
bilmeliki yok olmamalı
ama bir kere yapmalı aynı hatayı
böylece seçmeli yolunu
Ve gitmeli sonuna kadar hata yapmalı
gerçeği bulmalı mutlu olmalı
Şimdi biliyorum hayatı