Sessiz bir ağıttı aramızda söylenen
Yaşanan ve dile getirilmek istenmeyen
Konuşuyor, söylüyor, dinliyor
Ama aslında hiç içimizdeki kadar anlatmıyorduk
Küçülmesi gerekirken büyüyordu
Daha çok, daha derin, daha acı oluyordu

Derin bir nefes oluyordun gitgide
Tıkanıncaya kadar içime çektiğim
ve tamamen atmak ister gibi geri verdiğim
Olmuyor
Gitmiyordu bir türlü
Yüreğime oturan o ağır yük
Sadece kımıldıyor,
(kımıldadıkça) derinleşen bir acıya dönüşüyordu
Ne nefes, ne açlık, ne uykusuzluk
Her şey çaresiz kalıyordu

Gizli bir isyandı içimizde var olan
Kopan ve çıkmak istemeyen
Bağırıyor, haykırıyor, öfkeleniyor
Ama aslında hiç hissettiği kadar anlatamıyordu
Dinmesi gerekirken coşuyordu
Daha büyük, daha sert, daha yıkıcı oluyordu

Uzak bir mesafe oluyordun gitgide
Soluksuz kalana kadar koştuğum
ve sadece kavuşmak ister gibi, dinlenmediğim
Olmuyor
Gelmiyordun bir türlü
Yüreğimi yoran o uzak mesafe
Sadece büyüyor,
(büyüdükçe) aşılamayan bir engele dönüşüyordu
Ne sözler, ne duygular, ne yaşananlar
Her şey yorgun kalıyordu

Olan sadece sevgiye oluyordu