KORU KENDİNİ

Kaba kuvvet ile bulunmaz,
İtimat dediğin sermaye.
Müslüman’ım demekle olmaz,
Değmeli alınlar secdeye.

Sana elzem olan imandır,
Dünya fani hem de yalandır.
İman aşkını şaha kaldır,
İlâhi aşk lazım kişiye.

Koru kendini münafıktan,
Vazgeçmeli mülk-ü fenadan,
Korkmamalı cesur düşmandan,
Cesaret gelir kişiliğe.

Dostu düşmanı iyi tanı,
Unutma şüheda atanı,
Yüreklice savun vatanı,
Vatan mirastır geleceğe.

Koru kendini yalancıdan,
Uzakça dur zalim sultandan,
Korkma gerçek kâfir olandan,
Metanet gelirmiş benliğe.

İlim – irfan hedefin olsun,
Yüreğine Hakk aşkı dolsun,
Unutma ki sende bir kulsun,
Veda edersin et – kemiğe.

Koru kendini yalakadan,
Her daim konuşur arkandan,
Korkma yürekli düşmanından,
Ulviyet hâkimdir senliğe.

İman etmiş insanı ara,
Koşmalı, dost düşünce dara,
İnsan öldürmez bir yara,
Dildir zarar veren sevgiye.

Denizlerde ömür tüketip
Deniz nedir bilmeyenler var.
Müslüman adı ile gezip,
İman nedir bilmeyenler var.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan.

Ahmed Yesevi Hazretleri der ki:

Eğer İslâmiyet’i, bilmezse bir Müslüman,
Dünya ve âhirette, görür çok zarar ziyan.

Allah’ın rızasını, gözetin ki her zaman,
Ancak böyle kurtulur, âhirette Müslüman.

Sakın mala ve mülke, gönül bağlama ki,
Elden çıkar sonunda, değildir çünkü bâki.

“Karûn” dahi malıyla, öğünürdür ki yine,
Mallarıyla birlikte göçtü yerin dibine.

Malının çokluğuyla, ahmaklar mağrur olur,
Onlar ki; cihanda, bulamaz rahat huzur.

Kâfir de olsa bile, sakının kalp kırmaktan,
Zira daha günahtır, bu, Kâbe’yi yıkmaktan.