"Kadın ve eşitlik. Kadın ve denklem. Denklemin diğer tarafında ne var? En fazla gözyaşı. Azalan oranda dünya. Azalan oranda ufuk. Peki bu ne anlama gelir, kadının dünyaya bir gözyaşı perdesinin ardından baktığının mı, (kederi dünya-sın-dan büyük) sadece ağladığını, yakındığını bunun dışında çözüm üretmediğinin mi, (ufku dünya-sın-dan dar) Bu şiirin karşısında çok uzun zaman geçirdim ben. Başlığa mı daha uzun süre baktım, şiire mi (denklemin açılımına) hiç bilmiyorum. Her söylemi (akıcı ve güzeller) beni huzursuz eden bu denklemin içinde düşündüm, değerlendirdim.(ister istemez) Elimde şu hüzünlü soru kaldı yine. Denklemin diğer tarafında ne var, kadını neye eşitledik biz? Böyle sordum, çünkü şiirin böyle sorduğunu düşündüm. Eleştirel, kadına yükleniyor, ne incitmek ne aşağılamak için. ’ pazarı bekle vardır elbet satacak telaşı hazımsızlığın’ Dünya, kadının pazarlık gücünün evvel ezel ve adamakıllı kırıldığı, bir yaban pazar yeri. Fakat yavaş yavaş, artık kolay uzaklaştırılamaz bağımsız, (renkli, yaratıcı ve özgün) tezgahını kuruyor. Bakalım gelecekte satışa çıkan telaştan ibaret mi olacak, bu şimdilik böyle. İşte bu şiir beni son derece huzursuz eden şiir. Huzursuzluk benim dilimde harikadır. Bu bir iletişim biçimi. (düşünce ve duyguya dayalı)Ve onunla ilişkiyi hiç kesmezsiniz. Tıpkı hayat gibi. "

nilgün aras