dokunduğun yerlerimden tutunuyorum hayallerine...
büyüyorum sonra
sonra sana ait ne varsa, çok seviyorum
yine kayboluyorum, elinden tutulmamış çocuklar gibi...
akşamın dördünde uyanıyorum, güneş yüzü görmeden
ama yüzümü nereye dönsem, sırtımda sen

yollara düşüyorum, acınacak haldeyim
işsiz ve beş kuruşsuzum...
omzumdan eksilmiyor yediğim soğukların sancıları

yol kenarlarında bekliyorum, fahişeler gibi
acıyıp kurtarsın istiyorum, bir kadın
bir kadın uzanmış koynumda
seni unutmak istiyorum...

gözlerin yalan,
sözlerin kör
biliyorum...
biliyorum umutla uyandığım sabahları;
korkuyorum...
kendimden kaçıyorum ardımda yine gölgen...
ışıksız yerlere gidiyorum kimselere görünmeden
küfretmeden bir gün geçsin istiyorum
yok hayır sensiz bir gün daha istemiyorum...

tanrının görmediği acıları çekiyorum aklımda sen
beni görsün diye her şeye dert yanıyorum

o bana dokunmuyor, dokunduğun yerlerimden yanıyorum
ve bana neremden dokunmuşsan
oramdan oluyorum...