Hoca Hanım ,
Gerçekten dizelerdeki derin ve gizli anlamlar insanı o kadar etkisi
altına alıyor ki; kendi yaşantılarımızı buluyoruz bazılarında. Acı , hüzün,sıkıntı,özlem,
sitem ve pişmanlık hep yaşamımızda var.Keşkeler geçersiz. Onun için diyorum ki ; her anın ,her
yaşın ,her durumun ele alınacağı ve yaşanılacağı güzellikleri bulmamız lazım.
Kaleminiz daim , yüreğiniz güçlü olsun. Sevgiyle kalın.

yazık ettin sen bize..
vefasız yıllar gibi,
vefasızsız bak sende
===

Vefasızlık diz boyu,
Ortam koyu hemde çok koyu,
Rağbet suyu olmayan kuyu,
Vefasız ortalık hemde çok vefasız.
Tebrik ederim...

yaşam kırıntılarının izdüşümüydü şiir..hoştu ve hayatın realıtesıydı şiir..

tebrık edıyorum

İnsanlık meziyeti alabildiğine geniş toplumsal işlevini oluşturan tüm kavram ve kuralları içeren geniş bir olgudur.İnsanı sevmek bir erdemliliktir,küçüğü,büyüğü,kadını,erkeği olsun fark edilmez.Sonuçta et ve kemikten meydana gelen bir varlıktır.Düşmanın da olsa insandır ve onu sevmek.İnsana karşı beş duyu organlarını kullanmak,onu anlamak ve görmek..Düşüncenin ya da insan zihnin duyu-deneyinden gelen malzemeye bir birlik kazanması veya söz onusu malzemeyi bir sentezden geçirmesiyle ilgili olan belirli kategorilerilerin bulunduğu ifade eden zihin söz konusu sentez ya da
birleştirme faaliyetini çeşitli yargılar ortaya koymak süretiyle gerçekleştirilir.Öyle ki bu yargılar biçim dünyaya ilişkin yorumumuzun temel bileşenleri meydana getirir.Nicelikle ilgili bir yargı öne sördüğümüz zaman ise ya neden ile sonuca ya da özne ile yüklem bağınıtısın düşünürüz.
Hiç bir şey yaradılışında değere sahip değildir.Bir şeyin değeri getireceği şeye bağlıdır.Bundan dolayı insan ilişkileri soyuttan somut önerilerle neticeye gidilmesi gerekir.
Ahlak dünyası tıpkı evrensel bilgi dünyası gibi...kendi sürekli ilişkileri ile tarihin üstündedir.Vicdanın evrimi sırasında oluştukları özel doğruluklar kendi koşullarıyla bağdaşıktır.Gerçek doğruluk hiç değişmez.Kıvanç ve acı duymak için örgütlenmiş olan yalnızca duyarlıkla bezenmiş bir organın özel yapılısı değil,ama bütünü içindeki nesnel dünya işte,kıvanç ve acı karşıtlığının,hem de tastamam bizce bilinen biçimi altında,evrensel bir karşıtlık olduğunu ve özsel olarak,türdeş duygular aracıyla evrenin çeşitli dünyalarında temsil edilmesi gerektiğini bu nedenle kabul ediyoruz...Ve diyorum ki:


Sevmeden nasıl devam eder,
hayat böyle..
içine nasıl siner,
başka biriyle olmak söyle..
sana verdiklerimi,
nasıl yok sayarsın söyle..
vefasız yıllar gibi,
nankör olmuşsun sende..

yanarım yanarım ,
sana nasıl inandım,
ona yanarım..
hesapsız kitapsız nasılda bağlandım,
tüm ümitlerimi sana bağladım...
bana bakan gözlerde,
nasılda kendimi arardım..
anladım ki,bunca zaman,
ben kendimi kandırdım..

şimdi ayrı ayrı yerlerde,
ellerin başkasının ellerinde
başka biri var ,
artık gözlerinde...
beni nasılda kolay çıkardın,
hayatından söyle...

yazık ettin gençliğime,
yazık ettin sen bize..
vefasız yıllar gibi,
vefasızsız bak sende

Yaşamsal sürecin ilerleyişinde her zaman pişmanlıklar olmuştur.Yaşamda her zaman acı,keder,yanılma acı ve güzelliklerle dolu.Hiç olmadığı yerde olmak,beklemediği yerde bulunmak... İnsanın yaşamında hep vardır.Yaşam zaten zehirli bir akreptir.Eğer yaşanılanlar kör bi iğne gibi batıryorsa bunun hüzünü asla bitmez.Yaşamda olan hatalrın geri dönüşü yok sevgili meslektaşım.Duygu dolu şiirinizde anlatmak istediklerinizi birer birer okuyarak algıladıklarımı o perspektifte yorumlamaya çalıştım.Ömür kısadır bir göz açıp kapanması kadardır.Yaşanlan süreçte istenilen şekilde yaşanmıyorsa ömür demek ki,acılarıyla örtüşmüş demektir.Şiir hüzünle dolu,güzel mısralarla ifade edilimiştir.Kaleminize sağlık...Sevgi ve saygılarımla...