Yaşadıklarım ne ilk ne de son..
Nice baharlar geldi geçti hayatımdan..
Sonbaharların hüznünde buldum,
kendimi..
Duygularım perişan sürünürken
yerlerde..
Koskoca bir hayatı bırakmışken geride..
Kaderin sahnelediği bir trajedi gibi..
Oyundan çıktın ansızın,

sana ait tüm bildiklerim,
sana ait tüm doğrularım,
ve hayallerim,
birdenbire altüst oldu hayatım
Bu kadar mı vefasız olur insan,
Bu kadar yalan mı idi yaşadıklarımız..
Çocuklarımız ve paylaştıklarımız..
Anladım ki,yalanmış,
aşka dair sevdamız..
Bir rüya imiş,yaşadıklarımız..
Uyuyup uyansam bu kabustan,
Bütün taşlar yerinde olsa eskisi gibi..
ama ne fayda ,
oynamış artık taşlar yerinden
parçalamış hayat bizi,
savurmuş bir yaprak gibi..
önüne durmak ne mümkün..
gideceğim yer belli ,
bir ömür dediğin ne ki,
bir salise kadar kısa ve anlamsız
işte geldik gidiyoruz,
ne sen ilksin bu dünyada
ne ben son..

ben olmasam da,
sen olmasan da
bu dünya dönecek yine de
Bir ölüm borcum var,
Kaçınılmaz sona doğru hızla giderken,
Ne kadar boş bu yaşananlar,
ben anladım da ,
sen anladın mı ,
sor bir kendine....

Bundan sonra elime,
başka bir erkek eli değemez..
kalbime başka bir adam giremez,
ben böyle öğrendim annemden,
tek bir kalbim var ,
kızsam da ,kırılsam da,
sadece sahibi sensin..

bütün bunları yazdım ki,
yazık olmasın,
beraber geçen yıllara
son ver artık çektiğimiz acılara
ben artık eski ben değil,
sen artık eski sen değil,
şu üç günlük dünyada
mutlu olmak varken,
neden neden...!!!
artık anla...
duygularımı diye sen....