sırada gökyüzü var..
seni bekleyen sakallarım eskidi..
yurdum yenik düşüyor kendi insanına
değişiyor seni bekledikçe renkler
ve laf taşıyan bedenler kokuşuyor
bir askerim dağda savaşıyor
bir ben gelmeyişine alışıyorum..
seni söyleyen şarkılarım tükendi..
susamak bir çöl vahabında
ve yanımdayken özlemek seni
aslında bilmeden bekliyorum biliyorum
sen zaten yanıbaşımdasın hissediyorum..
seni yazan şiirlerim bitti..
artık bekliyorum sadece nefesini
köreldim-tüttüm bir ocak misali
ve unuttum dua etmeyi de yokluğunda
geldiğinde tanıyamayacaksın beni
yada bulamayacaksın bile cesedimi
balıkları talip en sevdiğim denizin
ve insanları umarsız-ne canıma ne bedenime
olsun ama-bekleyeceğim seni yine..
aynı güneşte yanan iki kişiyiz
ellerini açmaya korkan delileriz
buruk kalplerle nereye gideriz
cehennemin bile almaz beni bilirim
cevabı olmayan bir soruyum
toprağın bile sarmaz bilirim
ne duam kabul oluyor ne sen geliyorsun
ölüyorum amma inadına görmüyorsun..
seni bekleyen ayaklarım öürüdü..
ne çiçek büyür ne ot biter artık bende
bana da ver n’olursun sabrı alametinden
ve bitir şu maçı artık yenik düşmüşken
ne sularım kaldı berrak gözlerimde
ne sevabım kaldı günahkar ellerimde..