7
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1432
Okunma
Deli köşesinde oturup
Vakitsiz
Güneşi ardına alıyor
Derdi neyse?
Çabalarken
Sığınmaya kanatlarının altına
Deviriyor üstümüze
Bütün rüzgârlarını
Ellerimizde yeşeren tomurcukları sunuyoruz
İki satır arasında toprağına
Sarkıtıp dudaklarını
Sebepsiz
Küsüyor kendince
Mavi diyoruz
Bir ağızdan
Susup
Boşalan
Bakışlarını uzatıyor
Kış göğünün bittiği yere
Hiç
Konuşmuyor!
Savruk zaman yolcularını geçiriyor
Eteğinden
Yarım kalıyoruz
Yetim iklimlerde
Bir başımıza
Oysa
Yaşam
Sevişmek istiyor
Baharının kutsallığıyla
Bahar göğsümüzde sakladığımız
Onun
Mor karanfilin kokusu
Taylan KOÇ
5.0
100% (14)