Poyraza kapılıp savrulan yıllarımı
Bir çöpçü toplamakta;
Süslü ve kokmuş şehrin merkez parkından.

Sararan gözyaşlarımı tek tek istifleyip sepetine;
Katmakta ağırlığını üstüne ki iyice dibe vuruyorum böylece.

Tanıdık acılara komşu oluyorum.
Yanımda bir çift göz var;
Elalı edalı
Yakmış bir acı veda mektubu onu.
Savurmuş sonra
Şehir şehir ayrılık rüzgarı.
Herbedende donuk misafirlikler yaşamış
Düşmüş bir hoyratın mezesine.
Atılmış sonra
Serçeli sabahlarda uyanmış, çöpçünün sert el darbesiyle
Şimdi sepetin en dibinde, benimle.
Uğurlamış gülen günleri
Tüm yaşananları unutmuş ağlayan gözleri....
ve çoktan mil çekmiş edalı elalı gözlerine.

ve ben yanında
Mahsunluığumuzu katık ediyoruz geçireceğimiz karabasan günlerine.
Yok olmuş, savruılmuş, unutulmuş
Bir şehrin orta yerinde bulumup
Dert çekenlerin sepetinde yerimizi almışız.

Özcan ÇIRAK