dalından düşen bir kuru yaprak gibi yerdeydim;
savrulurken rüzgarda anladım ki sürgündeyim

bir yerde koyu yeşil baharın rengi.
heryerdeyse güz şimdi.
rasgele secilmemiş hayatımda bu ten bu koku bu duygu.
kesilen rüzgar var kahverengi yapraklarla suan.
içimde.
heyecan.
hatırlamak yetiyor bazen bazense var olduğunu bilmek.
mesafe olduğunu zannetsemde aramızda aslında hersey senin yanında yürümek.
daha ne diyebilirim ki bilemiyorum.
aslında ben neyim soramıyorum.

bir palette erirken seninle , aynı tuvale sürülmek
karışmak tümüyle içiçe geçmek...
süzülürken uçlarda eriyip gitmek.tek bi desen olup beraber yürümek..
daha ne isterimki hayatta..
bu uyum bu ahenk bu ise rüya.
gözgöze gecmiş iki renk aslında

herseyim, güzelim dünya üstüm. rasyonelim, naturmortum, nüüm..
herseyimde olmak nasıl acaba?
aldığım nefese tesir etmek yada..
etkilemek hayatı bu yaz gecesinde renk vermek..
karısıp düz beyaza gecmek ruhuma.
biraz narin birazsa dikenli..
keyfe keder bu bahar.
yumusak bi kucak, beyaz ten . oturup kalmak gibi sahilde
sarılmak sana, dayanmak o göğüse
ortaya koyarken herseyi, etraf yaz başı sanki,
acık secik.
gösterince kendini açar gibi.
hersey bi yana erguvan zannettim ben oysa seher çiçeği