3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
746
Okunma
Kasabanın çam kokulu topraklarında
çıplak ayaklarını yarıştıran çocuklar.
Bir taze buğday ekmeği
tüm gün öğünleri,
yüzlerinde neşe var
gözlerinde uçsuz bucaksız
huzur ve sevgi.
Sanki;
doğarken tenlerini şekere batırmış ebeleri.
Yaşam döngüsü çileli
ama mutluluktan yana bereketli buralar.
Şehrin sahte görüntülü kibiri,
duyarsızlığı ağdalı kişiliği
düşmemiş kasabanın tenine.
Adını cennet koyasım var.
Burada ölesim var…………………..alev yavuz
Cevap Yaz
