EVLAT GEREK

Hayat çizgisi hep aynı doğruda,
Hayat çizgisini iyi bilmek gerek.
Kusur yoksa aile efradında,
O haneye de vefakâr evlat gerek.

Doğmasıyla dünya aydınlık olur,
Evlat; anne ve babanın nurudur,
Onunla yeni bir dünya kurulur,
Yola gelmez evlada dayanmaz yürek...

Yaşamanın hayat damarı denmiş,
Hayırsız evlat; bunu hep kesermiş,
Evlat; en zor imtihandan biriymiş,
Musa’ya komşu olacak evlat gerek...

Evlat; “Evvela at” dedirtmesin,
Anne-babayı asla üzmesin,
Atasının kıymetini bilsin,
Yola gelmez evlada dayanmaz yürek.

Bugünün evladı yarın ata,
Ne yüklenmişse o gelir atla,
Devran dönüverir baka baka,
Ata yiyemezmiş, oğul yermiş börek...

Akleden oğul; utanıp üzmez,
Ataya, “Moruk, Peder” denilmez,
Hayırsızlık, asla soydan gelmez,
Sonradan olduğunu da bilmek gerek...

Hane olanda evlat değişmiş,
Suçlu; eloğlu, elkızı denmiş,
Allah; evlatlara, evlat vermiş,
Hakk’tan bilip saygıyı yürümek gerek...

Atasına “Öf” diyen yanacak,
Ahirde bu hesap sorulacak,
Ata üzme, hesap zor olacak,
Has kul olup daima düşünmek gerek...

Babam; üzmemiştir babasını,
Bende bulmadım üzme hakkını,
Vermezse evladım bir salkımı,
Geçmişime değil, bana sövmek gerek...

Evladı zorlama zamanına,
Bırak uyumlu olsun zamana,
Sen öğret, hor bakmasın imana,
Dini bilgileri de tam vermek gerek...

Senin bakışın ona ters gelir,
Israrın ile sinir gerilir,
İki sinirden bir post delinir,
Hoşgörü ile bakmayı bilmek gerek...

O, topluma zararlı olmasın,
Kılığı ile raydan çıkmasın,
Zamane dedik, aman azmasın,
Edep dâhilinde yürümesi gerek...


Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan