Düşündükçe seni DURAK del’olur
Mecnunun çölüne düşmeden yetiş
Akar göz’yaşlarım ummanı bulur
Bozbulanıp sele dönmeden yetiş

Sevdana düşeli yitirdim aklı
Sol yanım da senin YÂR adın saklı
Sevdaya düşenler olmazmış haklı
Yüreğim’de aşkın sönmeden yetiş

Dayanmak kolaymı gelde bana sor ?
Yakıyor bağrımı bir dumansız kor
Senden uzaklarda yanması çok zor
Şu bedenim küle dönmeden yetiş

Sabret demek kolay gelirmiş ele
Savurdum samanı kapıldı yele
Kanlı gözyaşlarım dönüştü sele
Akan bu yaşlarım dinmeden yetiş

Bilirim bu derdin ilacı sensin
Yeter artık gelde bu acı dinsin
Gönülden geçeni yar nasıl bilsin
Bedenim toprağa düşmeden yetiş

Adını verdiğim çiçekler soldu
DURAK hasretinle saçını yoldu
Sen gideli bilmem ne kadar oldu ?
Kuruyan dallarım yanmadan yetiş

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ