kanını versene bana
ellerimde yaran var...
yüzüne gerilen kirpiklerinin
dîvana geçmiş güzelliğini
alnıma
sarı bir ışık halkası halinde sar.

adını versene bana
harflerinde ilk sancılar...

dünyada sevgi için çarpan yürekler
oldukça ilgilendirirdi seni
işte kimileri:
romeo ve juliet
sen ve ben leyla ile mecnun
salis de saglia.. andré joseph

acını versene bana
bendekiler bana alıştılar...

başkadır birinin diğerine karşı geceleri
kimileri gözlerini kapayınca
uykularına katık pembe düşler bulurlar
kimileriyse yok olurlar
yaratamadıkları imgeler yolunda
yaşama uygulayamadıkları düşünceler
adına yiterler.

bana versene beni
sendekiler kedere alıştılar...

dudaklarında
şarap rengi
söz artıklarıın
ezilmiş
mahzunlaşmış tadı var.
.....................................dilimde
esri konuşmaların peltek sesi
aşkta şairliğin tutkun isterisi..

göz aldatan biçimlerden iğrenen
ve deccal
yaşamla dövüşen
ve direnmiş
dünya fazlasıyım
..................yaşımı versene bana
ardında yüzlerce yıl var...
’karşımdaysa
hep aynı
son yaza benzeyen
bir bulvar
ve
kanımda
dengesiz
üreyen
alyuvarlar...’