sen kışın ortasına düşen ılık cemre
soğuk bekleyişlerin toprağına karış karış sızansın
sen bebek kokusuna sarılmış kaçak rüzgâr
cebinde kartopu saklayan bahar tadısın

uyan !
bu kaçıncı rüyasında hayat
ve kaçıncı boş adımlar dolu zamana karşı

nutku tutulmuş
lokmaları sırtında sayılmış bir umut var
az ötede
aydınlığın şerbetle yıkanmış yüzünde

hüzün döküyor akşamlar
yaşlanmış imgelerin kalemine bulaşıyor şiir
ha gayret !
her satırda yıkılmış yürekler huzura dikilirken
bedeni olmayan yüzler giydirilir ânın çıplaklığına

körü körüne bir başlangıcın beceriksizliğinde ustalık

kendini bilmez kendimle
uçlardayım
ellerim taze süt koksa da
parmaklarım kurumuş topraktan alır gücünü
ne kadar bahar
o kadar kış

beklediğim !
sabrında ısınıp soğuk terler döktüğüm yâr
gözlerinin uçsuzluğunda yüzen keşkeler keşkelerimi tırmalar
ama tırnakların içinde hep bir dua var

bak ,
acımıyor da !



13/03/2012
17;30
eMİNE