Sana söylemek istediğim o kadar çok şey vardı ki !
Söyletmedin bana, bende söyleyemedim zaten.
Sana o kadar aşıktım ki, haykırmak geliyordu içimden.
Sana seni, ne kadar çok sevdiğimi söylemek isterken susturdun.

Aslında seni çok seviyordum ve susuyordum.
Söylemek istiyordum ama söyleyemiyordum.
Seni sevmek sadece iki kelime olamazdı.
Seni o kadar çok seviyordum ki, söyleyemedim.

Sana ben şiirler yazdım, iki kelimeyle kalma diye.
Sana hikayeler yazdım mutlu son yerine başlandıç ol diye..
Fırsat vermedin ki bana şiirime ses oluyum
Okutmadın ki sana hikayemi yaşatayım..

Ansızın konuştum seninle, yok oldun düşümde..
Düşüm gerçek olur sandım, söyleyemedim.
Hep yanımdaydın oysa, bırakır gidersin sandım..
Yanlızlar gibi susup susup, geceler boyu ağladım.

Haykırmak için uyandım bir sabah uykumdan..
Düşüm kabûs olmuş, sen ise yok !
Şiirlerim lâl oldu, aŞKım ise yok !
Hikayelerim tat oldu, sevgim ise yok !