Uyandığım sabahın, ilk ışıklarında
Gittiğini söylediler
O an, sarsıldı benliğim
İçimde fırtınalar koptu
İçim üşüdü,ürperdim
Bir an donakaldım,hiç birşey yapmadan

Ve.....
Koştum,koştum,koştum...
Şuursuzcaydı koşuşum
Avazım çıktığı kadar bağırıp
Gitme demek istedim...
Ama o an,kelimeler boğazıma düğümlendi
Gitme diyemedim...

Gar’a geldiğimde,onu götüren tren’in
Son vagonunu gördüm arkadan...
Ve benden bir parça o tren de,gidiyordu
Yada götürülüyordu...
Ne olursa olsun, sevdiğim kız
Benden uzaklaşıyordu...
Araya o an hasret girmeye başladı

Kalbimde ince bir sızı başladı...
Ve; Ağladım hüngür,hüngür
Evet kimsesiz,zavallı bir çocuk gibi
Geri gelmiyeceğini bildiğim için
Ağladım...

Onu götüren o treni her gördüğümde
Belki görür diye el salladım...
Ve,onun bindiği o kompartmanda
İçine sinen kokusunu koklamak
Oturduğu koltukta günlerce oturmak istedim...
Yada...
İsyanımı haykırmak istedim
Onu benden ayıran gurbete
Ve, o kadere....

11.3.012....051
IŞIK Mehmetali