Bak şimdi
Serçe yuvasında kanadı kırık
İmkanı yok biliyor
Sensizlikte çareler
Gecede nem
Önceden gelenmiş
Yokluğun habersiz
İnce sesinde dokunuyorum
Canına özleminde vuslat
Ağlıyor zaman vedalarına
Ve bir daha gelemeyeceğin günlere

Bak
Böyle olurmuydu yaşamak
Dalında kurumadan
Düşer miydi yemyeşil yaprak
Haksızlığa isyan ediyor
Yüreğine nemlenmiş toprak
Sis vurmuş gözlerine
Musallat olmuş kabustan kara dert
Kederine düştüm
Adın imkansız olmuş
İslenmiş sokaklar
Gidişine nerden haberliydiler

Bak
Evimin balkonunda
kader özrünü söylüyor
Ama faydasız
Bende yangınlar kor alev
Ciğerimin parçası
Canımın can yongası
Gençliğimin ilk arkadaşı
Dilimi bir sen susturdun
Ağardım gecenin yüzüne
Ne çare artık sen yoksun

Bak
Ağlıyor can
Bu yürek seni arıyor
Gün geceye gitmeden
Geceler sabaha bitmeden
Söyle nasıl gelir haberin
Bitmez sanmıştım direncin
Günün doğuşu yok
Artık yanıma geceler yok
Dur bekle daha sana söyleceklerim çokkk

Kuşluk vakti başlardı gülüşün
Ondan mıydı ömürde son sunuşun
Susmuş kader güldürdüğü feleğe
Yıldızlar küsmüş geceye
Yetim kalmış sabahlar

Güne ilk değil sitemli başlayışım
İlk sabahlar değil bilirsin
Bu cana acıları müjdeleyen
Alışamadım bal gözlüm
İnan alıştıramadım
Seni anladım
Hüsranlarını anladım da
Hayata küskünlüğünü
Kaybetmeyi göze aldığını anlayamadım

Artık boş geri dönülmez bu yol
Gidişin bu sefer dönüşsüz oldu
Aramızda engeller çok yol aldı
Hani senin ile bir sözümüz vardı

Yok üzülme
Ben sana yine seslenirim
Ayın kavuştuğu gecelerde

Şimdi senin ardından
Ağlıyor nedensiz gelen musallatlar
Gün geçmiş zaman küsmüş
Ömür gitmiş sesiz bir gemi misali
Ama sen orda bir yerlerde
Hüznünle berabersin
Bilmem baş edebilecek misin