Bir şiirim ben,
Birdenbire yazılan,
Hayata dizilen.
Dudaklardaki sır,
Hep gördüğüm kusur.

Bir şiirim ben,
Kırılgandır köşelerim,
Haykırır dizelerim,
Tek gerçeğim kendimim.

Şiirim ben,
Gözlerde bir damla yaş,
Yine hüzne yenik bu baş,
Ben şiirim,
Dündeki günü arayan,
’Yok’a ’Var’ı dolduran.

Bir şiirim ben,
Şiir olmaya yeminli,
Gizleyemem...
Boyun büken garipliğimi.

Bir şiirim ben,
Ahengi ürkek,
İlhamı korkak.
Şiirim işte;
Herhangi bir şiir kadar.

Bir şiirim ben,
Duygunun anlamda bulduğu karşılık,
Yalnızlık bugün temam,
Hisler karmakarışık.

Şiirim ben,
Aşk yüzer kelimelerimde,
Bir hayali beden gezer.
Her ikisi de özüne benzer:
Aşk Allah’a,
İnsan toprağa.

Bir şiirim ben,
İçim dışım hayat;
Donat beni ruhunla,
Yokluğuna inat.

Bir şiirim ben,
Duygudan,
Hayalden,
Umutsuzluktaki umuttan ibaret.
Sensizlikteki senden,
Bana emanet.


cabülka (M.B. AYDIN) Ekim2007