“Zalime boyun eğmeden
Acı tütün ziftlenmek
Kül olmuş yangınlara”


Oysa!
Ellerimiz kör bir kuyuya
Su döküyor yüreklerden
Parçalanmış ekmekler
Kan doğranmış kader
Umut hangi gemiye
Yüklü…


“Şehrin tüm sularına zehir
Tüm yüzlerine kezzap”


Gramladım benliği
Naylon bir çadırda
Kağıt gemiler yüzdürecekti
Sekiz çocuktan en küçüğü
Acılar bizi sınıyor durmadan
Alınterinde yıkanan günsüzlük


İçerledik;
Günümüzü uzattılar ses yok
Budağımızı kanattılar
Göz göze gelmeyin
Duvara öksürün
Kan tükürün


Biz iki bükülmüş tel gibi
Kopuyoruz birbirimize
İçerleyip boş ver diyerek
Hayata…


Bir Zulu kabilesinin ateş dansındayım
Ayakları yere basan cesaret
Al basması gülüşlerde esaret
Kaçak güreşmek erliğe girmez
Üryan güreştik beton tozlarında


“Kalbimize dikilen kuleler gibi
Bir avuç tarlaya nasip olmadık”


Yine yandı insanlık
Hoyrat şehirlerin
İzbelerinde…


Canımız çıksa da gıkımız çıkmadı
Acılar kimlere peşkeş çekilir
Anlayamadık…