14
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1319
Okunma

“Oysa insan olmak, çoğalabilmektir başkalarıyla.
İnsansın; birinin canı yanarken, senin de canın yanıyorsa.”
Ataol Behramoğlu
“Bakışları gölgeli bir şehrin
Yanık karanfiliyim…”
Birazdan!
Can suyum dökülecek/ki
Anka uyanışında insanlık
Onuruna dirileceğim…
Meselâ;
Koray olacak çocuk yanım
Özgün bulutlara bir resim
Ve kanatları tutuşmayacak
Kuşların her Bahara çiçek
Sunacaklar…
Edibe’de!
Kadınlığım
Ak saçlarına tura düşmüş
Ve kınalı bakışlar atacak
Dik duruşlu yanlarından
Bakacak ölüm…
Son şiirini yazacak
İnsan olan yanından Metin
Ve buruşmuş sigaraya saracak
Diyeceklerini…
Sevdaya hasret Türküler
Düşürecek Muhlis
Onlara bebe şefkati
Sazından tezene
Gül derecek
Sözüne…
Ve…
Hasret kalacak
Gültekin’in eşi
Yol bekleyecek
Acısız ruzgarlar’ı
Teyelleyecek sesinden
Ağıt dağlarına…
“Zamansız çiçeklere bürünecek canlar”
Bugün zamanaşımı kara günü…”
Farkındayız…
5.0
100% (13)