Ayrılık ve kavuşma: Bu iki olaydır birçok şairin ilham kaynağı. Ayrılıkla başlayan acılı döneme yalnızlığın getirdiği buhranlar eklenir. Bilinmeyen bir okyanusta fırtınalar içinde bir oraya bir buraya savrulan duygular tutunacak bir dal arar. Bazen buldum sanır; ona sarılmak ister. Ne var ki bu fırtına kimi zaman o kadar güçlüdür ki, dal parçaları tutunmaya yetmez. Savrulmalar devam eder. Bazen bir ışık umut kaynağı oluverir. Bazen bir kuşun kanat çırpınışı…

Bir ayrılıktan sonra bu çırpınma ve savrulmalar, sonunda yorgun ve bitkin düşürse de, kavuşma umudu can simidi gibi kalbin bir köşesindeki yerini muhafaza eder. Şairenin deyişiyle “derin boşlukta şafağı aramaya” gidilir. Ya da “yeni bir kapı” açılır.

Belki de sevgiye muhtaç her kalbin yaşantı şekli böyle. Şiir ayrılık denizinde iken, bir yerlerde olması gereken “kavuşma” kıyılarına varma özlemi içinde geçen fırtınalı bir yolculuğa çıkarıyor okuru. Şiirin başarısı gerçekten bu yolculuğun içinde hissettirmesinde yatıyor.

Tebriklerimi sunmak isterim. Selamlarımla.


Harabe tarafından 3/15/2012 2:33:10 PM zamanında düzenlenmiştir.

Harabe tarafından 3/15/2012 2:34:45 PM zamanında düzenlenmiştir.