Bir zamanlar çevremdeki insanların
Mutluluklarınla mutlu olan ben
Şimdilerde karanlıklar içinde bir dünyada
Yaşar oldum
Bir gül gibi yaşarken soldum


Sabırdı en büyük desteğim
Ondan kuvvet alır ondan beslenirdim
Ama şimdilerde
Yangın yeri yüreğim


Sevdiğime bile bir tebessüm ettiremiyor
Sıkıntı ve hüzün beni için için yiyor
Seven yüreğim yangın yeri
Hiçbirşeyden tat almıyor


Oysaki pozitif ve neşeli olan benden
Şimdi görseniz sanırsınızki çıkmışım bir depremden
Yüreğim ayrılmış yaşıyor tek başına bedenden
Destek alıyor sevgi yerine terapiden


Bırakın iki satır yazı yazmayı
İnsanlarla konuşmak bile istemiyorum
Biliyorum bir yerlerde benim için atan bir yürek varken
Yine ona acı çektiren ben oluyorum


Beni tanıyanlar bile tanıyamaz hale geldi
Acı ve hüzün oldu yüreğimin tek derdi
Oysaki o beni ne umutlarla sevdi
Ama benim yangın yeri olan yüreğim
Ona maalesef hiçbirşey veremedi


Belki hikaye gidi oldu bu döktüklerim
İyi birşeyler yazamadım
Çünkü alt üst oldu psikolojim
Kimseyle konuşmak istemeyeşimin tek sebebi
Yangın yeri olan yüreğim




KALP SESİ