Bir güzeli gördüm, adını sordum dedi ki o “ Melek,”
Ateşler bastı vücuduma, neden dedim kahpe felek,
Hava soğuk olduğu halde, o giymemişti yün yelek,
Baktım güzellik seleserpe dökülür, her yanlarından.

Ne tanıdım ne de görmüştüm onun gibi bir güzeli,
Endamıyla güzel gözleriyle ! o nur yüzlü hilali,
Upuzun parmaklarda, yüzüğü olmayan bir eli,
Ruhu aydınlatan bakışlarıyla o, sanki bir meral.

Öğrendim ki onu, herkes bilir tanırlarmış o güzeli,
Dedim kendime,neredeydin şimdiye kadar ey deli,
Baksana oğlum, onun kulakları altından küpeli,
Kim bilir kim hediye etti, alınmış pahalısından.

Koşarlarmış mahallenin çapkın gençleri arkasından,
Yine de birine bakıp da, hiç birine yüz vermezmiş,
O gençler bahisi tutarmış, tavlamak için durmadan,
Oysa o güzel Melek’in gözü, hedefi zenginlermiş.

Girer erkeklerin rüyasına, tatlı, tatlı süslermiş,
Yollarda o güzel, Melek meğer seke,seke gidermiş,
Güzelliklerim görünsün diye, mini etek giyermiş,
Ve de kimseler yaklaşamazmış ona, o havasından.

Yaklaştım şaka yollu dedim, kanatların nerde Melek,
Gülümsedi, göründü yüzlerindeki o gamzeleri,
Dedi o, sen de kimsin gelme arkamdan ıslık çekerek,
Görmedin mi dedi, etraflarda çok var daha gençleri.

a.yüksel şanlıer