Günlerdir içerimde dinmeyen hicran tüter
Dumanımı közümü bil ki yelden saklarım
Ayrılık acısından benliğim sukut eder
Sitemli sözlerimi bil ki dilden saklarım

Bilirim mecburidir bizden ayrı kalışın
Firak acısındandır uzun uzun dalışın
Sanma gözümden kaçar derin nefes alışın
Buğulanmış gözümü bil ki selden saklarım

Kıratın seni bekler yolundan geri durma
Koyarken son buseni sakın halimi sorma
Düşünme sen bizleri düşleri şerre yorma
Verdiğin emaneti bil ki zulden saklarım

Göstermem kimselere boynumu büküşümü
Gidişinle yıkılıp yerlere çöküşümü
Ardından feryat edip gözyaşı döküşümü
İnleyen sol yanımı bil ki elden saklarım

Yürekte yerin kavi asla sana kıyamam
Bir değil ki bin defa koklasam da doyamam
Sensiz geçen bir günü ben ömürden sayamam
Geceyi gündüz eder bil ki yıldan saklarım

İlk ve son sevdamsın sen derinimde özdesin
Evvelim ahirim de verdiğim tek sözdesin
Sanma bir kıvılcımsın ateşimde közdesin
Savrulan küllerimi bil ki gülden saklarım

Sızlasa da sol yanım gecenin loşluğunda
Avuturum gönlümü ilk günün hoşluğunda
Dua eder her sabah seherin kuşluğunda
Kederi Rab den değil bil ki kuldan saklarım

Unutma ki sultanın yolun gözler sılada
Vuslata adak adar Çarşamba da Salı’da
Secde eder çiğneyip geçtiğin o yola da
Şirkten korkar çaputu bil ki daldan saklarım