ıslak imzasını atacak taşeron yarınlara
göz yaşlarına batırıp keşkelerini
vekaletnamesine ömrünün
karşılıksız çeklere karşılık
doldurduğu boş senette
ne doyumsuz bir ıstıraptır avuçlarında sıktığı

zanlı sandalyesinde şahitsiz on sekizlik korkuları
savcının merhametine kalmış
idama kırılmayacağını bile bile kalemin
yinede uçuklayacak dudağının kenarları kuru kuru
kara deliklerde voltalamak zaruretine
atık sularda yıkamak ve de ruhu
yosun tutan duvarlara yapışırken gölgesi

hortlak ulumalarla seslenecek karanlığına
tek heceli kahkahalar
Amerikan bezi kararmış çarşaflarla örtülecek
vücudunu okşayan beton sedirin üstü
üzerinde gözlerini çelen kabuslar

Pazar konserleri gibi sıkacak boğazından
anlamadığı lisanların daveti
üvey kaldığı yüreği dokunacak omzuna
sinsice sokulan nefesi fark ederek
ölümse diyecek sonra irkilerek
kocaman kocaman kapanacak gözleri
zaman-aşımı hayallerine karşı…