EY NEFS

Ey nefs (nefis)!
Seninle muhasebe etmek gerek,
Bilirim kötülüğe açık özün.
Sen çukura çekersin isteyerek,
Seni durdurana da vardır düğün.

Ey nefs (nefis)!
Hüznü sermaye etmeye bakıver,
Doğduğunda çok oldu sevinenler,
Ölümde bırak onlar üzülsünler,
Gidişinde gülmek hakkındır gözüm.

Ey nefs (nefis)!
Dünya nimeti aldatmasın seni,
Hoş gösterme dünya nimetini,
Yarın verecekler hesap listeni,
Dikkat ediver kızarmasın yüzün.

Ey nefs (nefis)!
Sen sensin, ben de benim diyeceksin,
Ahirette suçlu göstereceksin,
Sevinçten oynayıp tepineceksin,
Sana dur diyor ilk ve son sözüm.

Ey nefs (nefis)!
Sana zulmetmek görevimdir benim,
Kabul değil dünyevi isteklerin,
Kuru ekmek olsun dünya nimetim,
Sen mutsuz iken gülecektir yüzüm.

Ey nefs (nefis)!
Gülüp oynamaya ne hakkın var senin,
Şu yalan dünyaya ağlayarak geldin
Yoktur artık gözümde kadir kıymetin,
Bırak yakamı kapanmaktadır gözüm.

Şair: Abdullah Yaşar Erdoğan