Koskoca sandığın şu dünya ne kadar küçük bir bilsen.
Hele sen; çok büyüğüm, zenginim, varlıklıyım, her şeyi satın alırım da desen,
Ve desen ki emrimde binlerce insan var hepside benim için yaşar,
Ancak şunu bil ki büyüklüğün bulunduğun yerde boyun kadar.
Söyler misin hangisi gelir seninle?
Benim için yaşar dediğin emrindeki insanlar mı?
Yoksa zenginim varlıklıyım dediğin malın mülkün mü?
Hepsi hikaye, götürmek için ebediyete,
Bilesin ki üç şey gelecek seninle,
Sevapların, günahların ve sen.
Ne ev, ne araba, ne mal mülk,
Nede üzerinde bir elbise,
Elim, ayağım, gözüm, kulağım dediğin,
İçerisinde yaşadığın bedenin bile,
Yok olup gidecek gelmeyecek seninle.
Var mı ötesi daha anlatmanın?
Yoksa ölüm hiç gelmeyecek mi sanırsın?

Aslında dünyada da ebediyet için yaşayabilirsin.
Öncelikle yapabileceğin iş, Allah’a kulluk edip, haline şükretmelisin.
Hep kendinden yüksektekini değil, alçaktakini görmelisin.
Dünyada açlıktan ölen insanlarında olduğunu bilmelisin.
Düşünsene senin ekmeğinin yanında katığın var,
Onun bırak katığı, hayatı bir ekmek kırıntısına bakar.
Yoktur doğru düzgün elbisesi, ayakkabısı giyecek.
Yoktur evi barkı, onun tek istediği bir parça ekmek.
Kimi insanın vardır eksik olan uzvu,
Kiminin eli, kiminin ayağı, kiminin gözü,
Kimi doğuştan, kimi sonradan özürlü,
Nankörlük etme haline şükret ey insanoğlu.

HAKKI OKUR