Geceler bu şehrin dört bir yanını sarar..
Karanlıgın sırtında bir sessizlik, her gecen saatte sesini biraz daha yukseltir..

Lambalar birer birer söner... örter ay ve yıldızlar her binayı..
O anda huzur çöker ve durur araçlar ve ordan oraya koşan ruhlar..
Sokaktaki hayvanlar sıkışır bir koşeye ve gunduzu bekler, belki onları bulur sahiblenen, seven..

Ara-sıra bozulur o derin sessizlik, sıralarda bulunur bir isyancı ve bir ışık..
Kimi aşkın kurbanı uyanmış uykusundan, dilinde bir adı almış, kurumuş dudağı sayıklamaktan..

Kimi sevdiceğinin koynunda izler onu zaman dursun ister... Ayırmasın onları yine bir gun.. Kalsın o huzur, cozulmesin diler o dugum..

Kimi bomboş bakıyor, eli ve aklı dolaşır.. Herseyden de sıkılmış, yapacak şeylerle ugrasır.
Arada da sokaklar sahnesinde bir sarhoş konser verir..

Kurtarır gecemiz herkezi, birkaç saat huzur verir.. Kolayca farkedilmeyen de bir buyu, ayrı bir sessizliği içinde taşır..

Orter her kusuru, her isyanı da susturur..
Ve Bulutlar arasında güneşin ay ’ a olan sıradaki kavuşma umidi ile kendine yol açana kadar...
Ay’dır gecenin buyucusu, herseyin hukumdarı..