Kimseye bukadar takılmadı aklım.
Yorgundu, yalnızdı, bomboş dertsizdi kalbim,
Yürüyordum yolumda kimseyi düşünmeden kendi halimde,
Deli gönlüm hiç beklemedik bir anda seni kendine yazdı.
Cin çarpmışa döndü, feleğini şaşırdı, yetmedi aklımı çeldi.
Hayal kurar oldu, gökyüzü bile dayanamayıp halime suratıma tükürdü.
Herkesin başkası olmaya çalıştığı bir kahpe dünyada,
benim dünyam, acımasız hayatta kendi içimde döndü.
Bense kendi hayatımın efendisi!
Şimdi ise senin dünyanda, seninle senin hayatında sana köle olmaya talibim,
çünkü ben ilk defa hayatta bir anlam buldum. Ben seni buldum.
Sen dürüstçe kendin olma çesaretini gösteren
her erkeğin isteyipte elde edemediği varlık. Sende hayat var. Anlam var.
Hayat sensin. Anlam sensin.
Ben seni tertemiz helal duygularımla düşünüyorum,
Seni izliyorum uzaktan, gizlice, sessizce, hayranlıkla.
Hayranım o gizemli bakışlarına, o gülüşüne.
Senin için şarkılar yazıyorum, korkuyorum dua ediyorum.
Nazar değmesin içinin güzelliği yüzüne vurmuş ay yüzlüme
iç güzelliğin yeter bu yalan, riyakar dünyadaki sevgilere
uzaklarda, yalnızmısın, hastamısın, bir eksiğin veya bir isteğin varmı?
Aklıma takılıyor, merakta kalıyorum.
Ah bir bilsen, bilsende bende sorabilsem keşke.
Yüreğimin attığı çığlıkları senin ruhun bile duymuyor.
Ey adı güzel, huyu güzel, yüzü güzel yar! Sitemim sana değil. Sitemim şu deli gönlüme.
Susma konuş, söyle, bilsin diyorum, ama karşısındaki sen olunca dili dönmüyor.
Bu yürek kimseden çekinmedi ki, senden çekindiği kadar.
Ah, yar bağri sen anlasan!
Ben sana öylesine aşık oldumki,
daha elin elime değmeden ayrılık acısını tattım, içim yanıyor.
Dünya içimde dönüyor, kalbim dünya içinde, başım dönüyor.
Nereye baksam sanki biri resmini gözüme tutuyor.
Aşık oldu kalbim, deli oldu, deli etti.
Ilan-ı aşk ediyorum! Ben aşık oldum! Cümle alem duysun beni!
Adın kalbimde sevdim seni. Seviyorum yar, seviyorum seni!