--- hayrettin taylan

muamma ders veriyor alın yazımın yazısız kalışına
bir günüm yırtık kozanda ilmek ilmek vuslata bilenir
öylesi kalmış sen ile senli bir ömürde

nicedir okunmuyor sözlerin şeb-i yeldamda
hoşluğumun boşluğuna güzelliğin yansımıyor
zarfları boş kalıyor zaaflarımın yazdıkları
yazgıma kadar meteliksiz kalıyor sensizliğim
unutulmuş bir hayalin ciğerinde öksürüyor cemalin
hazanın erkanında alt yazılı sözlerin geçiyor helalime
sahte dönüşlerin içresinde dile geliyor sonralığın
halimin posalarıyla kapanıyorum üst benliğine
kendini buluyor aşk
ben yok
sen yok

küllerin kürelerinde güllerin açılıyor penguen diplerinde
üşüyen bir sensizliğin magması ağlayışta
damla damla eriyor antartikam
donmuş vuslatın tan ağzında güleçliğin yansıyor
ru reş
algım beyaz

bir sevda yansıması var, tutulmuş kalakalışlar arafında
bir gönül yanması var,yakılmış özlemler arasatında
sol yanımda dirilişin hurileri senden yüklemler yüklüyor
sağ küremde periler ipeklere işliyor y’adını
içimde büyüyen ummanların taşıyor son s’özünle
garipsi yolculuktu faniliğe değinmişliğim seninle
baki kalan girdaplarım s’aniliğe ehli keyfe kayyum
yüreği alınmış faylar içsel depremlerime komşu
sonsuzluğuna uğurlanıyor yanan içim l’avlarınla
çağırıyor seni ölümün döşeği
çağırıyor seni aşkın ilmeği
bağırıyor bülbülüm bağrı yanık şarkılarda
anlıyor gülün sevdası yitik demlerde
can kırıkların diziliyor yıldızlar seherinde
ayrılığın fotoğrafı siniyor seller tanında
sürükleniyorum bir düşün suretinde
bekliyorum bir günün sıratında

sen yanım cennetten alınma
sol yanım cennetine aşina
isimsiz tutuluşun yürek sırtında ağır sevdam
çekiyoruz sen olmasan da
y’amaçlarımda senli günlerin bembeyazlığı
sensizliğe kul köle olan karanın sonu
özünden bir deniz biter
ben aşk
sen aşk
ru reş olsa da
yarın ve yarin gün’eşine meftun