Adım adım gezdiğim şehir,
Şimdi her taraf yerle bir.
Çocukken oynadığım bahçeler,
Dört tarafında tel örgüler,
Kaplamış beton duvarlar...

Candan arkadaşlık ve dostluklar
Yerini almış menfaatler,
Bir yabancı gibiyim
Şimdi şehrimde
Şaşkın bakışlar içinde....

Şurası mahellem, burası evimdi
Yıkık dökük duvarlar altında
Ne anılarım öldü.
Boynum büküktü.
Yüzüm de gülmedi,
Bu şehirde...

Babamı tanımadım,koklamadım,
Tutup ellerinden gezemedim,
Bir yaşında iken almıştı Rabbim
Yüzünü bile bilemedim.
Camiye gideceğiz dermiş
Oğlumla,
Ama ilk namazı yalnız kıldım...

Annem, Anadolu kadını idi
Hayattaki herşeyimdi
Oturup da dinlendiğimiz
Dut ağacı dibi
Bulamadım acaba neredeydi ?

Köhne-i kebir olmuşsun
Basarken beni bağrına
Kör bıçakla vurmuşsun
Şimdi annem de yok babam da
Gelmem bir daha çağırsanda
Mezar da yok hece taşı da...

Gitmeliyim yine maziye
Özlem kor gibi olsa da içimde
Girme bir daha da düşüme,
Sevdiklerimi alan,
Hayallerimi öldüren,
Virane, vefasız şehir.....