Gönül bağımda’ki gülleri derip
İdam fermanımı elime verip
Ne varsa etekte önüme serip
Bu kadar sitemler yeter be gülüm

Hazan yeli olup estin bağımda
Zerre bırakmadın gönül dağımda
Derde dü-çar ettin şu genç çağımda
Dertdime daha dert katma be gülüm

Olmuyor sabahlar geceler zalim
Bi-çaredir başım olmuyor sağlim
Yıllardır acıya eylerim talim
Beni bu hasrete atma be gülüm

Halden anlayacak bir dost kalmadı
Senden başka kimse gönlüm almadı
Gelmek istedin de kimler salmadı ?
Beni dertten derde salma be gülüm

Yeminler etmiştik dönme sözünden
Hasret perdesini kaldır özünden
Yalan dünya çıktı benim gözümden
Seni seven yâr’i satma be gülüm

İlaç kâr etmiyor kanıyor yaram
Hayat ile artık kalmadı aram
Gel artık dön geri ey gözü karam
Beni senden mahrum etme be gülüm

Der DURAK tutuştu sevda harmanı
Kerem eyle ver şu aşka fermanı
Kalmadı takati nede dermanı
Sevdamı yabana atma be gülüm

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ