Var mısın mücadeleye
Ama silahla , kinle , kanla değil
Parayla , kasla , hileyle hiç değil
Nasıl diye sorma bana
Biliyorsun aslında

Aşkla, sanatla , emekle , umutla …
Ama korkmadan
Ama kaçmadan
Yemeden kafayı …
Sen ve ben kopmadan dalından

Şimdi başını kaldır
Gözlerimin içine bak
Ama kırmadan
Ama bırakmadan
Ne görüyorsun orada ?

Hala hayal ederken
Ve doğrudan şaşmadan
Varı yok yapmadan
Ama boş değil
Ama anlamsız değil
Su gibi berrak

Mavi bir umutla...

HACER DÖNMEZ

Yazmak...Hafifletti...Ancak okuyanların sırtına yükledi yükü, şimdi paylaştı ağırlığını. Ağırlığını başkalarıyla paylaşmak da ağır geliyordu.Durgundu , dingin de ..Huzurluydu. Ama nefes alamıyordu...
Nefes almak istiyordu. Karlara çıkmak, karlara basmak. Rüzgarı hissetmek. Bir kitapçıya girmek. Belki de gençliğine dönmek. Hep mücadele etmek, hep öğrenmek, hep anlamaya çalışmak. Belki de anlaşılmak ..Seviyordu böylesini. Seviyordu öylesini ...Seviyordu hayatı. Ama "şimdiki zaman" ağır geliyordu.