Ne kadar haz alırdım
Sessizliğin iklimine dalar,
hülyaları aralardım


Ufkum için
ne yapardım, fikre muhtaç
izanla sukut eder yanardım


İşaret
taşlarından ne anlardım, henüz
aklı terbiye edilmemiş bir heyecandım


Nezaman
şefkatin sesini duysam
İçim burkulur susardım,
titreyen yüreğime nasıl anlatırdım


Her vakit
hüznün kuşatan hicranında mı
yaşayacaktım, içimi kme açacaktım


Gülmeye
hasret yüzüm,
solmaya amade umudum,
nasıl felaha ulaşacak diye sorardım


Yorgun bir
nefes mecalindeyim
Ne vakit nakşeden izleri
aralasam sanki hüzün sahilindeyin


Ummanın
kuşatan efkarını nasıl şehrederim,
mızrabın ahını anlamayan kederim


Hangi
saza nazar etsem
sinemde kalmış bir ah u zar
hissederim, sukut benimdir neyleyim


Hangi
güzel ismi zikretsem
Nefesin müddetinde ki
mecnun halini şehretmek için irkilsem


Garipliğin
ruhuma zerkettiği hicranı bir
bir ibretle derlesem ve tefekkür etsem


Ötenin
firkatine divane gibi
erişsem, aşktan söz eden
kimse hiç hor görmeden dinlesem


Umudu kuruyan
canına aldırmaz
Can, canana ram ise
hevesin gamından kurtulamaz


Hakikatten
kim anlamaz, nefsini esir
olan haktan yana kefilliğe aldırmaz


İnsan
ruhunun sesidir,
beden elbisesi aşkın firkatine
amadedir, yalanla yol almaz


Haline
yabancı olan nedir, kimdir
Muhakeme etmek için sual
etmeyen nasıl bir hasen-i payedir


İcmali olmayan
herşey eşik için bahanedir,
tafsili için akıl ve azim gereklidir


İradesi olan
kim varsa mizanın sezgisinden
arimidir, hala mağfiret eden söyle kimdir


İçine şüphe
düşerse, gale al cayma


Seni ruhundan
uzaklaştıran hangi
saikse medet umup paralanma


Hiçbir hali
hesapsız sanma,
nefesin müddeti içinde ki
düşeceği sancıyı unutma


Ele bakan,
gözü aranan, dizi tutmayan,
konuşmaktan aciz olan kimse hor görüp somurtma


Mustafa CİLASUN