Onlar; Yarınsız doğdular...
Belki güneşi bile hissedemeyecekler
Onlar ;......
Acımasız bir dünyanın girdabında doğdular
Onların hiç oyuncakları olmadı, olmayacakta
Olamazda zaten........

Onlar;.......
Şarapnel parcalarıyla oynadılar
Ne olduğunu bile bimedikleri
Ölüm makinaları ile oynadılar
Kimisi ölümünü oynadı..
Kimisi bir kolunu
Bazende bacaklarını kayıp etti oyunda...!
Onların; Oyun anlayışları, bildikleri oyun buydu

Çünki ;
Oyuncakları patlamamış el bombaları
Veya; Bir roket mermisi idi....!
Yada boş mermi kovanları
Bazen buldukları,ve onlar için oyuncağın bir parcası olan,
Mermi kovanları için, kavga ederlerdi
Ben buldum, sen aldın diye....
Yada; Birbirlerini kıskanırlardı,seninkisi fazla benimkisi az diye

Akranları hür Dünyada......!
Kalem tutarken,okula giderken
Sözüm ona, insanca yaşamayı öğrenirken
Günlerini gün ederken....
Onlar;
Yarı aç,bazende günlerce kursaklarına bir lokma girmeden
Boyları kadar silahlarla,
’Silahların gölgesinde ’
Taze,körpecik dimağlarına,ustaları tarafından.....!
Kin ve nefret tohumları ekilerek
Ölüm makinesi olarak yetiştiriliyorlardı..

Onlar ;
Belki hiç sevemeyecekler,
Sevgiyi,kardeşliği, BARIŞ’ı bilemeyecekler
Barışa susayacaklar
Ama; yaşayamayacaklar
Çünki;
Onlar Yarınsız doğdular.....
Çünki;
Onlar savaşın çocuklarıydı...
Belkide onların kaderleri buydu.....



4 /3 / 012 ....039

IŞIK Mehmetali