seni tanıyana kadar eksik yanımı bilemedim
farkında bile değildim
seni tanıdıktan sonra
her zaman ihtiyacım vardı hayatımda
yoksan;
eksiktim tam olamıyordum
uzakta olsan da hayalinle tamamlanıyordum...

yanımda olduğunda canım yandı
yakın olduğun kadar uzaktın
başka gözlerde görüyordum gözlerini
nabza göre şerbet dağıtırdın
sorduğumda;
mutlaka vardı haklı sebebin
mantığım inanmasa da yüreğim inanmak isterdi
susar dinlerdim
nasıl canım yanardı
ayrıldım senden sessizce
artık acımıyordu canım
uzaktan seviyordum
ben seviyordum
senin ne düşündüğünü
beni sevip sevmediğini
merak etmiyordum
sana hesap soracak hakkımda kalmamıştı
seni azat etmiştim ve bana ait değildin
ben, bendeki senle mutluydum
ben, bendeki seni seviyordum...

lakin o gün bir başkaydı
yanımda olmalıydın
bu kadar yoğun hiç istememiştim
hiç bu kadar ihtiyacım olmamıştı
duymuş gibi sesimi
bir anda beliriverdi hayalin karşımda
yüzüne bakacak yüzüm yoktu
üstelik gözlerin beni suçluyordu
kapattım gözlerimi yok ettim seni
kulaklarımda sorgulayan sesin çınladı
cevap veremedim kilitledim dilimi
yüreğimse konuşuyordu bağıra bağıra
duymadın!!!
ama hissetmiştin
sen;

’ bende karasın’

desende
aktım ben, karalanmadan önce

derler ya;

’abdala malum olurmuş’

sende a b d a l mıydın be sevgili?

05.03.2012_____________Seher_Yeli

Abdal; Kimseye kötülüğü dokunmayan iyi niyetli kimse.

Hayran olduğum sesiyle şiirime nefes olan oğluma mavisecki (Deniz Pınar) Çok teşekkür ediyorum. Emeğine, yüreğine ve nefesine sağlık.Saygılarımla...