- Abime-

bir kar tanesiydik kimsenin erişemediği yerlerde,
hayat bir güneş olup eritti abim.
hayata yazdığımız umutlu senaryoları,
felek okumadan attı abim.



sen insanbul şehirlerinde insan ararken,
ben anakaraya saplanıp kaldım...
olsun dedim, pervazsızca,
kaybolmuş hayallerimizi aradım,
kaybetmediğim yerlerde...


abim,
ağlarken göz yüzümde bulutlar yoktu,
hasret rüzgarı estikçe sele döndü.
ele döndü tanıdıkça tanıdıklarım,
dayattığım doğrular, suçlu çıktı
adamlık mahkemesinde...



adam olmak meslek işi değildir dediğin zaman,
anladım adamım diyenlerin adamlığını,
sahte basılmış dostluklarda çıkar ararken...
anladım beş yanlışın çeyrek doğru etmediğini...
sayılarla ölçülmediğini anladım insanlıkların,
onurlarıyla yaşamak aciz gelmişti belki de...



çelik çomak oynadığım hayat değildi bu;
yendiğim olmazdı, yenilirdim oynamadan.
aramızda söylediğimiz Türküler ötelendi,
ilkel göründü ağzımız şivemiz...
benliğini kaybetmişlerin gazinosunda.



olsun ben yine türkümü söyleyeceğim,
sevdamı yazacağım anıtlara�
sen güldüreceksin beni�
bende güleceğim içimden ağlayarak.
Bu gün yarın daima�

sen olacaksın yanımda başkalarına inat...
bende gururlanacağım bununla...


sinan ispenoglu (sinan ispenoglu)

Abinize kavuşursunuz inşallah anlamlı ve güzeldi kutluyorum şairini.Yunus diyarından selamlar.