Belkiler içinde kıvranırken
Bu gece de sessiz,
Gece sen kokuyor buram buram...

Savrulur ruhum
Kıyamet koparır yüreğim
Kaybedişlerime ve birazda kendime üzülürüm…

Ah eller, ellerimiz
Ya bu beden
Neler yaşar, neler düşler
Bir bilmecedeyiz

Akıl kavuşamaz bazen
İdrak edemez şuur
Bakar bakar da görmez
İnanır tüm yalanlara
Boş verir söylenilenlere
O istediğine inanır….

Akan her damla biz
Ağlayan bu gözler biz
Üzülen canlar yalnızlığımız
Ya kırılganlıklarımız
Her ne ise işte bu çaresizliğimiz…

Gece karanlık
Gece yağmur
Gecede; ben ve bizleriz…

Yağıyor işte
Rahmet gibi..

O düşen her damlada ben
Düşüncelerim, benliğim
Her düşüş bir çoğalma
Bir zihin kargaşası
Zihnimde kalanlar ve yok edemediklerim…

Düşen her yağmurda kayboldum sanki
Her düşen damlada sevgi
Toprağa bıraktığım usulca seni...

Her sevgi başka bir dokuydu
Toprak kokusunu çektim bolca içime
Düşündüm…
Çam ağaçlarının yanından, selvilere süzüldüm…
Süzüldükçe coştum, her dokunuşa aşık oldum

Sağanak bir gece
Dimağ yorgun
Ben bitkin
Ellerim buz
Gönlüm kor gibi...

Fıtratım hayır diyor ya ben…?

Bu son gecem
Bu son gidişi yalnızlığımın
İklimler yerlerini bir bir değiştirirken
Bu sana son haykırışım

Hep aynı gece bu hiç değişmeyen
Kalabalık seslerin ümitsizliğiyle
Damla damla kanayan…


03/03/2012
H.DNZ