kahrolsun, bak ağlıyorum yine...
aslında unutmak isterdim seni
senin unuttuğun gibi beni
lakin her istediğimde unutmak
zor gelir göz yaşlarımı tutmak

kahrolsun, bak ağlıyorum yine...
puskun çocukca otururken bir köşede
aklım fikrim yine sende
kalmadı artık benliğim bende
nede olsa,
kaybettim kendimi mazinin derinliklerinde

kahrolsun, bak ağlıyorum yine...
halbuki yakışırdı sana bem beyaz güller
bana ise sim siyah kurdeleler
kapanırken melek yüzüne o ince eller
hani nerde,
o aksam titreyen ellerime tutan eller

kahrolsun, bak ağlıyorum yine...
aslında utanmasam bağıracağım şu an deli çocukça
özleminden bağrım param parça
adına şiir yazmaya yeterken gücüm anca
geçsede o kadar sene,
emer durur aşkın kanımı sanki bir gene

kahrolsun, bak ağlıyorum yine...
ayakta durmaya kalmazken gücüm
isterdimki kalbini fet etmeye edeyim hücüm
lakin kaybettim ben bu cenk i mertce
yeterki sen mutlu ol
ağlasada gözlerim susarım erkekce

meleğimin sonsuz aşkı adına, susarım erkekce....

sevgilerimle mikail

wien nürberg yolculuğunda, 13.07.2007

söz-yazı mikail, alias deli cocuk
e-mail: [email protected]
msn: deli_cocuk32@